नम्रता 'निराश्रित'का दुई कविता
हतार
तिम्रै हुँ
औँसीको तारा बने पनि
साँझको जून भने पनि
बिहानीको किरण देखे पनि
रातको सपनीमा भए पनि
म तिम्रै हुँ
दिलले नमाने पनि तिम्रै हुँ
आफ्नो नठाने पनि तिम्रै हुँ
खुल्छु टल्किएको हिमालझैँ
अडिन्छु दिग्गज पर्खालझैँ
भाग्छु ईन्द्रेणीको रेखाझैँ
लुक्छु सागरको मोतीझैँ
तिम्रै मायामा तिम्रै छायाँमा
मन जलाएर बस्दिन
पोख्छु बह तिम्रै काखमा
आँसु झारि राख्दिन
लुकाउँछु मायाकै पोल्टामा
रिस देखाउन जान्दिन
छुपाउँछु प्यारको मझेरीमा
दिनको उज्यालोसँग
एक्लो साँझको अँधेरीमा
खोलोझैँ बग्ने मन छ
तलाउझैँ जमेको यौवन छ
छहरोझैँ रहेको प्यास छ
मुहानझैँ स्थीर जीवनमा
तिम्रै बन्ने आश छ
कतै माया लुकाउँदिन
विश्वासको शीर झुकाउँदिन
दिनेछु तिमीलाई मन खोलेर
खुसीमा प्रेमको अमृत घोलेर
सम्मानको बन्धन बाँधेर
साइनोको गाँठो कसेर
रहनेछु म सधैँ
प्यारको भेल बाढी
सहनेछु म सधैँ
अनि तिम्रै हुँ भन्नेछु म सधैँ
लोकले मानुन् या नमानुन्
म तिम्रै हुँ सधैँ
म भन्ने गर्छु
तिम्रै हुँ सधैँ । ******************
...साथ सहयोगको खाँचो
No comments:
Post a Comment