वफादार
सुनिता निरौला पौडेल
राधे राधे, निकोशेरा भक्तपुर
"त्यो खानेकुरा मलाई दिँदा के जान्थ्यो र !" मनमनै भन्दै थियो ऊ ।
भोकले व्याकुल हुँदै खानाको खोजीमा थियो । चोकमा फोहोर फ्याँक्न लामबद्ध बसेका थिए मानिसहरू । गाडीमा सबै फोहोर , खानेकुरा फाल्न थालेको उसले देख्यो ।
पुच्छर हल्लाउँदै कुइँ कुइँ गर्दै, खानको आसले छेउमा गयो । सबै फोहोर गाडीमा हाले ।
“आफ्नो घर र खानको टुंगो नहुँदा पनि घरको न घाटको भईँदोरहेछ ।’’ भुस्याहा कुकुरले मनमनै सोँच्यो ।
एउटा साथीले त्यो सबै हेरिरहेको थियो । छेवैमा गएर भन्यो;
“के छ हौ मीतज्यू खबर ?’’
“के हुनु, सुत्केरी छु । जाडो बढिरहेको छ । बच्चाहरू दुध चुस्न खोज्छन् । एक थोपो पनि दुध आउँदैन । दिनभरि भोकै छु । तपाईंको मितको पत्तो छैन, कता छन् दिक्क लाग्छ ।’’ निराश हुँदै भन्यो उसले ।
“तिम्रो खबर सुनाउन मित ।’’
“तिम्रो हेरिकन त धेरै सुख छ मलाई । तिमी जस्तो चारैतिर डुली डुली खादिनँ । मालिकको बफादार र विश्वासपात्र छु घरमा । मेरो बच्चालाई आफ्नो छोराछोरी भन्दा बढी माया गर्छन् ।
“सेवा गरे बापत मलाई खान, लाउन दिन्छन् । कहिलेकाहीँ खान्न भन्ने सङ्केत गर्छु । मालिकले आफ्नै हातले खाना ख्वाउँछन् ।
कोही नचिनेको व्यक्ति आयो भने त्यसलाई भुकेर खेदाउँछु मालिक खुसी हुन्छन् ।’’ आफ्नो मालिकको तारिफ गर्यो । अचानक घरमा पुलिस आयो । उसले भ्याएसम्म भुक्यो । तर उसको केही लागेन । आखिरमा मालिकलाई हतकडी लगायो ।
किन मालिकलाई पुलिसले लग्यो ? ऊ अलमल्ल परेर मितलाई सोध्यो ।
“लौ तिमीले थाहा पाएनौ ? तिम्रो मालिकलाई भ्रष्टाचार आरोपमा समातेर लगेको’’ मितले भन्यो ।
“तिमीले वफादार छु, चारैतिर डुली डुली खादिनँ, भन्थ्यौ त ! झन् त्योभन्दा ठुलो, भ्रष्टाचारले कमाएको पो खाँदा रहेछौ ।’’ मितको कुरा सुनेर उसलाई छाँगाबाट खसेझैँ भयो ।
“यस्तो भ्रष्टाचारको घरमा बसेर खाना खानभन्दा बरु म तिमिहरुसँगै बस्छु ।’’ भन्दै भुस्याहा कुकुरको हुलभित्र पस्यो ।
....साथ सहयोगको खाँचो
No comments:
Post a Comment