भिखारिन !
- सुरेशकुमार पाण्डे
दाङ घोराही १८
"ए केटी ! किन बसेकी छ यहाँ हँ ?" चौरमा मालीको काम गर्दै गरेको युवाले हकार्दै सोध्यो ।
बिहानैदेखि केही खाएकी छैन; दश रूपियाँ दिनु न दाजु ।“ - ऊ मालीको नजिक आएर हात फैलाई ।
भिख मागेर प्राण धानेकी युवती लगभग अठ्ठार वर्षको भरभराउँदो बैंसकी सुन्दर वणर्की छे !
“यति राम्रो केटी आज घरमा पनि कोही छैनन् यस्तो मौका घरिघरी आउँदैन । आज त घमण्डीलाई पनि खोज्नु पर्दैन नजिकै छ । आँपको आप गुठ्लीको दाम, फाइदा लिनैपर्छ । मालीले मनैमन भन्छ ।’’
“दिनु न दाजु दश रूपियाँ धेरै भोक लाग्या छ ।’’ - युवतीले हात फैलाएकै थिई ।
“भोक लागेको छ तिमीलाई?’’ - मालीले युवतीको अनुहारमा नियाल्दै भन्यो ।
“हजुर !’’ आशाको दृष्टि बिछाउँदै सटीकमा भनी ।
“सुन तिमीलाई धेरै भोक लागेको छ मैले आज खोल्टीमा धन राख्न भुलेछु । नजिकै मेरो डेरा छ हिंड तिमीलाई पेटभरी खाना खिलाउँछु अनि पैसा पनि दिन्छु ।’’
- मालीले दयाभाव देखाउँदै भन्यो ।
“कति टाढा हो दाजु ?’’ - युवतीले सोधी ।
“ऊ त्यो घर हो ।’’ - मालीले हातको इसाराले सिकायो ।
“हस् दाजु म ऊ त्यो झोला लिएर आउँछु हिंड्नुहोस्’’ - युवतीले चौरको एउटा कुनामा राखेको आफ्नो सानु झोला देखाउँदै भनी ।
“माली मनैमन खुसी भयो र फटाफट कोठामा पुगेर सबै तैयारी गर्यो । घमण्डीलाललाई बोलायो ।
एकछिनपछि युवती पुगी । उसले फटाफट दैलो बन्द गर्यो । भित्र एकजना मानिस अरू देखी ।
“के नाम हो तिम्रो ?’’ - अर्को अधेड उमेरको व्यक्तिले दालभात दिंदै सोध्यो ।
“मेरो नाम चमेली हो ।’’
“आहा ! कति सुन्दर आज चमेलीको फूलसँग खेल्नुपर्छ ।’’- ऊ कृतिम मुस्कुरायो । माली पनि हाँस्यो ।
“ढक्-ढक् ! ए भाइ दैलो खोल त?’’ - बाहिरबाट कसैले आवाज लगायो ।
“को मुर्दार हो कवाबमा हड्डी बन्न आएको ?’’ मालीले दैलो खोल्दै भन्यो ।
“हामी हौं बाहिरबाट प्रहरीका जवानभित्र पसे । धेरै दिनबाट तिमीहरूको तलास थियो ।
“धन्यवाद ! सिआइडी मीरा चौहान हजुरको भूमिका सह्रानीय छ ।’’
- प्रहरीले सुलुट ठोक्दै चमेली भनिने युवतीलाई भन्यो
उसोभए यो भिखारन होइन?
होइन नि दाजु जस्तै हजुर पनि माली होइन नि ।
...साथ सहयोगको खाँचो
No comments:
Post a Comment