लघुकथा (अङ्क २ मा प्रकाशित)

संस्कृति प्रेम

-दिलीप आचार्य 

लोकगीत प्रतियोगिताको समापन समारोहमा गएर मन्त्रीज्यूले निकै सान्दर्भिक र सागर्भित भाषण दिए, “संस्कृति नै हाम्रो पहिचान हो, हाम्रो संस्कृति रहेसम्म मात्रै हामी रहन्छौं, संस्कृति नै रहेन भने हाम्रो अस्तित्व नै रहँदैन । त्यसैले हामीले हाम्रो संस्कृतिको सम्मान र संरक्षण गर्नु पर्छ ।”

तालीको गडगडाहटद्वारा मन्त्रीज्यूको भाषणको स्वागत गरियो । गन्यमान्य व्यक्ति र अन्य विद्वान वक्ताले उहाँको संस्कृति प्रेमको उच्च मूल्याकङ्न गरे । आफ्नो भाषा र संस्कृतिप्रति मन्त्रीज्यूको सद्भाव र झुकाव देखेर उपस्थित जनसमुदाय गद्गद् भयो ।

कार्यक्रम समापनपश्चात् मन्त्रीज्यू हतार हतार आफ्नो चिल्लो आरामदायी गाडीमा पसे । गाडीका ढोकाहरु ढाकढुक बन्द भए । मन्त्रीज्यूलाई बिदाई गर्न आउनेहरु गाडी बाहिरबाटै हात जोडेर अभिवादन गर्दै थिए ।

गाडीभित्रको रेडियोमा मधुरो स्वरमा पुरानो नेपाली गीत बजिरहेको थियो । लकले गाडी स्टार्ट गर्नै लागेको थिए, मन्त्रीज्यूको आवाज आयो, “खै, रामबहादुर, पहिले त्यो गीत बन्द गर त ! ‘यहाँपनि दुई घण्टासम्म पट्यार लाग्ने लोकगीत सुन्दा–सुन्दा दिक्क लागेको छ‘ बरु एफ. एम. लगाउन, त्यहाँ नयाँ–नयाँ हिन्दी र अङ्ग्रेजी गीतहरु बज्दै होलान् ।”